Obiegowy podział historii muzyki poważnej na epoki jest podobny jak w literaturze i sztukach pięknych. W specjalistycznych publikacjach stosuje się jednak inne podziały.
Do muzyki poważnej zalicza się gatunki przeznaczone do słuchania (np. symfonia, fuga, koncert), nie zalicza się zaś muzyki do tańca (np. polonez, walc) i muzyki filmowej. Czy jest to słuszny podział? Niewątpliwie jest to temat do dyskusji. Sama nazwa budzi wątpliwości, bo przymiotnik "poważna" sugeruje jedynie nastrój muzyki, a nie jej przeznaczenie. Poza tym, czy muzyka, której nie zaliczamy do poważnej jest muzyką niepoważną?
Wydaje się, że poprawniej jest stosować terminologię - muzyka klasyczna i muzyka rozrywkowa. Historia muzyki na bieżąco weryfikuje ten podział. Przykładem może być chociażby twórczość Johana Sraussa (syna). Za życia kompozytora jego walce były grywane do tańca, podczas spotkań towarzyskich na świeżym powietrzu, dziś brzmią w najsławniejszych salach koncertowych na całym świecie.
Źródło: Wikipedia.org
Do posłuchania:
Co nie co muzyki "poważnej" - Jan Sebastian Bach "Air"
Co nie co muzyki "niepoważnej" - Łucja Prus i Skaldowie "W żółtych płomieniach liści"
Źródło: Wikipedia.org
Do posłuchania:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz