Impresjonizm w muzyce i plastyce

Impresja - wrażenie, odczucie, zwłaszcza chwilowe, przelotne.
Impresjonizm muzyczny powstał około 15 lat po pojawieniu się tego kierunku w malarstwie. Początek temu ruchowi dał jeden z obrazów Claud'a Moneta Impression. Soleil levant. 

 

Obraz ten został  wystawiony w Paryżu w 1874 roku. Oprócz Moneta ruch ten reprezentowali tacy malarze jak Cézanne, Degas czy Renoir. Impresjonistom chodziło o wyjście z malarskich atelier, o malowanie w plenerze, gdzie łatwo uzyskać grę świateł i cieni, gdzie barwy grają najważniejszą rolę. Obrazy impresjonistów miały nastrój i atmosferę, o precyzji linii i formy nie było tu mowy, liczyło się wrażenie. 
Prekursorem impresjonizmu w muzyce był francuski kompozytor Claude Achille Debussy. 

Claude Debussy (1862-1918)
Zrezygnował z wyraźnej linii melodycznej, zestawiał akordy w taki sposób,że stawały się one w brzmieniu określonymi "plamami barwnymi". Wspaniale wykorzystywał szeroką gamę brzmienia orkiestry oraz fortepianu. "Namalował" eteryczny i subtelny w nastroju symfoniczny "obraz" - "Popołudnie fauna".  

Do najwybitniejszych impresjonistów obok C. Debussy nalezeli M. Ravel, M. de Falla i Respighi.                                                                                           Manuel de Falla (1876-1946)
 

Maurice Ravel (1875-1937)                                                                

                                                                                                                    

Również Karol Szymanowski miał w swojej bogatej twórczości okres impresjonistyczny i wielu krytyków muzycznych uważa, że był to najbardziej udany okres w jego muzyce.

Więcej na : http://www.karolszymanowski.pl/filmy-i-muzyka/fortepian-solo/metopy-trzy-poematy-na-fortepian-op-29-1915/

Źródło: Bogusław Schaffer Dzieje kultury muzycznej

Muzyka, plastyka, literatura - wzajemne wpływy i inspiracje

Coraz częściej mamy możliwość obcowania z dziełami sztuki lub "akcjami" (happeningami), w których rożne dziedziny sztuki wzajemnie się łączą, integrują, przenikają, tworząc nowe wartości. Światowa historia kultury i sztuki dostarcza wiele przykładów działań, które łączą różne dyscypliny artystyczne. W czasach romantyzmu, we wszystkich dziedzinach sztuki artyści poszukiwali nowych środków wyrazu. Kompozytorzy, malarze inspirowali się poezją, tekstami literackimi,sztuką ludową, aby stworzyć nastrój, wyrazić emocje, uczucia.

"Cudowne" życie cudownych dzieci cz.III

Michael Jackson (1958 - 2009) - cudowne dziecko naszych czasów, Król Popu. Sam mówił o sobie: "Byłem weteranem, zanim zostałem nastolatkiem". Był rzadkością: cudowne dziecko, które jako dojrzały wykonawca odnosił jeszcze większe sukcesy. Zapłacił za to jednak ogromną cenę, która z upływem czasu stawała się coraz bardziej widoczna. Pierwszymi krokami Michaela w świecie muzyki kierował jego ojciec Joseph. W 1964 roku założył rodzinny zespół Jackson 5. Michael wyznał później, że ojciec był tyranem i czasem, szkoląc zespół, stosował kary fizyczne. Rok później  Jackson 5 startują w konkursie talentów w liceum Rooswelta i wygrywają, wykonują balladę Temptations My Girl. https://www.youtube.com/watch?v=A-93-rE9EUg
W 1967 roku zespół wygrywa konkurs talentów w Apollo Theater w nowojorskim Harlemie. Dwa lata później Jackson 5 wydają swój pierwszy singiel I Want You Back, w grudniu tego roku ukazuje się ich pierwszy album długogrający Diana Ross Presents The Jackson 5.
https://www.youtube.com/watch?v=YsXxTXpZwQs
Od początku istnienia zespołu jego gwiazdą i frontmenem był mały Michael.
W 1970 roku  I Want You Back trafia na szczyty list przebojów, podobnie jak następne ABC, The Love You Save i I"llBe There.  https://www.youtube.com/watch?v=J6pAxF2br_U
W wieku 13 lat Michael Jackson rozpoczyna karierę solową i wydaje singiel Got To Be There.  https://www.youtube.com/watch?v=1dp2FiFfCNY
Życie młodego artysty nie było łatwe. Michael wspominał: "Uczyłem się trzy godziny dziennie z prywatnym nauczycielem, a zaraz potem szedłem do studia nagrywać... Nagrywałem całymi godzinami, aż przychodziła pora na sen". Już jako dorosły mówił o tym, jak to jest być cudownym dzieckiem: "Nie można robić rzeczy, które robią inne dzieci, nie można mieć przyjaciół, przyjęć w piżamach, kolegów. To nie było dla mnie. Nie miałem przyjaciół, kiedy byłem mały. Bracia byli moimi przyjaciółmi". Doświadczenia z dzieciństwa miały ogromny wpływ na dorosłe życie artysty, pełne skandali, wzlotów i upadków.
Michael Jackson sprzedał na całym świecie około 750 milionów płyt, cyfry te jednak nie nie są w stanie oddać jego elektryzującej osobowości scenicznej, ruchów tanecznych i niepowtarzalnych, perfekcyjnie dopracowanych występów na żywo, które na zawsze pozostaną w pamięci każdego, kto miał szczęście je oglądać.
Źródło: Michael Heatley Michael Jackson 1958-2009 Życie Legendy
Źródło grafiki: Wikipedia.org
Więcej na http://pl.wikipedia.org/wiki/Michael_Jackson

"Cudowne" życie cudownych dzieci cz.II

Fryderyk Chopin (1810-1849) - cudowne dziecko epoki Romantyzmu, genialny pianista i kompozytor polski. Zdumiewał się i zachwycał grą cudownego dziecka każdy, kto był gościem w domu państwa Chopinów. Mały mistrz liczył pięć lat, kiedy już po Warszawie opowiadano cuda o jego grze i improwizacjach. Kiedy ukończył sześć lat, rozpoczął prawdziwą, poważną naukę gry na fortepianie. Nauczycielem jego był Czech osiadły w Polsce, Wojciech Żywny. Pod kierunkiem nauczyciela mały Frycek tworzył swe pierwsze utwory. Polonez ośmioletniego Chopina był dziełem godnym zupełnie dojrzałego twórcy. Ośmioletni chłopiec po raz pierwszy wystąpił na koncercie publicznym odnosząc niebywały sukces. Od tego czasu mały Frycek regularnie koncertował w domach najznamienitszych rodzin. W czasie tych pierwszych jego wędrówek po salonach warszawskich powszechnie nazywano go "małym Mozartem". Dwunastoletni Fryderyk Chopin nie miał już w Warszawie równych sobie pianistów, a dotychczasowy nauczyciel Żywny uznał, że nie zdoła już swego ucznia niczego nauczyć. Talent Chopina rozwija się niezwykle dynamicznie, nauczyciel kompozycji Józef Elsner pisze o swoim uczniu: "szczególna zdatność, geniusz muzyczny". Po zaznajomieniu się z Wariacjami na temat arii mozartowskiej, które były drugim ukazującym się w druku poważnym dziełem Chopina, pisał Schumann w swojej krytyce, wołając jakby do muzyków świata: "Panowie! Odkryjcie głowy! Oto geniusz!" Dorosłe życie Chopina nie potoczyło się bajkowo. Wyjechał z kraju 2 listopada 1830 roku, by zdobywać nowe doświadczenia i europejską sławę. Żyjący przez 19 lat na przymusowej emigracji, osamotniony, cierpiący z niedostatku, tęsknoty za krajem i bliskimi, chory na gruźlicę kompozytor umiera w Paryżu 17 października 1849 roku.
Źródło: Tadeusz  Mayzner Chopin 

Pozostawił po sobie niezwykłą spuściznę: polonezy, mazurki, oberki, ballady,wariacje, etiudy, nokturny, scherza oraz 2 koncerty fortepianowe e-moll i f-moll. 

"Cudowne" życie cudownych dzieci cz. I

Cudowne dzieci obdarzone są niezwykłymi zdolnościami i talentami, które ujawniają od najmłodszych lat życia. Od zawsze wzbudzały ogromne zainteresowanie otoczenia, budziły zachwyt i uznanie, często też zazdrość. Czy słusznie? Czy życie cudownych dzieci jest cudowne? A może cudowne dzieci są ofiarami talentu, zakładnikami własnego geniuszu?
Wolfgang Amadeusz Mozart (1756-1791) -  cudowne dziecko, geniusz muzyczny epoki klasycystycznej, jest w dziejach muzyki zjawiskiem wyjątkowym. Od 6 roku życia występował jako cudowne dziecko wraz ze swą niezwykle muzykalną siostrą Nannerl.  Wyjechał na długie tournees koncertowe kolejno do Monachium, Wiednia, Moguncji, Frankfurtu, Brukseli, Paryża, Londynu, Mediolanu i Rzymu. Jako pięcioletnie dziecko próbował już komponować. Gdy miał 8 lat, ukazał się pierwszy jego utwór (sonata fortepianowa), rok później pisze pierwszą symfonię, a po dwu latach - pierwszy utwór sceniczny. W Rzymie otrzymał order od papieża, a w Bolonii członkostwo Accademia dei Filharmonici. w Mediolanie 14-letni chłopiec dyryguje swoją operą Mitrydates król Pontu. Po powrocie do Salzburga pisze szereg dalszych oper dla teatrów: wiedeńskiego, monachijskiego i mediolańskiego,a także na zamówienie swojego protektora arcybiskupa salzburskiego Hieronima Colloredo, z którym jednak pozostawał w złych stosunkach. Dlatego też postanowił wyjechać z Salzburga i osiąść na stałe w Wiedniu. Tam prowadził życie niezależnego artysty, płacąc za nie osamotnieniem, cierpieniem i biedą. Zmarł w 35 roku życia, pochowany został w zbiorowej mogile dla ubogich. Nigdy nie odnaleziono miejsca jego pochówku.
Miał bodaj najtrudniejsze życie wśród kompozytorów: być cudownym dzieckiem, ekploatowanym tylko z tej prostej przyczyny, że ma się talent, nie było łatwe. Na nieśmiertelność zasłużył sobie nie tylko talentem, ale i ogromną pracowitością, popartą przyrodzoną łatwością pisania. Łączył w swojej muzyce elementy stylu francuskiego, włoskiego, niemieckiego w genialną syntezę stylu uniwersalnego.
Źródło: B.Schaeffer Dzieje kultury muzycznej

Muzyka kameralna: Eine kleine Nachtmusic

 Muzyka fortepianowa: Marsz turecki

Opera: Czarodziejski flet

Muzyka kościelna: Msza C-dur "Koronacyjna"

Muzyka poważna i "niepoważna"?

Co to jest muzyka poważna?

Muzyka poważna – w potocznym znaczeniu muzyka klasyczna^[1].

Obiegowy podział historii muzyki poważnej na epoki jest podobny jak w literaturze i sztukach pięknych. W specjalistycznych publikacjach stosuje się jednak inne podziały.

Do muzyki poważnej zalicza się gatunki przeznaczone do słuchania (np. symfonia, fuga, koncert), nie zalicza się zaś muzyki do tańca (np. polonez, walc) i muzyki filmowej. Czy jest to słuszny podział? Niewątpliwie jest to temat do dyskusji. Sama nazwa budzi wątpliwości, bo przymiotnik "poważna" sugeruje jedynie nastrój muzyki, a nie jej przeznaczenie. Poza tym, czy muzyka, której nie zaliczamy do poważnej jest muzyką niepoważną? 

Wydaje się, że poprawniej jest stosować terminologię - muzyka klasyczna i muzyka rozrywkowa. Historia muzyki na bieżąco weryfikuje ten podział. Przykładem może być chociażby twórczość Johana Sraussa (syna). Za życia kompozytora jego walce były grywane do tańca, podczas spotkań towarzyskich na świeżym powietrzu, dziś brzmią w najsławniejszych salach koncertowych na całym świecie.
Źródło: Wikipedia.org
Do posłuchania:

Co nie co muzyki "poważnej" - Jan Sebastian Bach "Air"

Co nie co muzyki "niepoważnej" - Łucja Prus i Skaldowie "W żółtych płomieniach liści"

Nawybitniejsi kompozytorzy polscy XIX wieku

Najwybitniejsi kompozytorzy polscy XIX wieku to bez wątpienia  Fryderyk Chopin, Stanisław Moniuszko i Henryk Wieniawski. Byli kompozytorami epoki romantycznej, ale w swej twórczości wykraczali daleko poza swą epokę, wywierając wpływ na wielu późniejszych kompozytorów. Chopin zasłynął jako wybitny twórca muzyki fortepianowej, Wieniawski, wirtuoz skrzypiec, stworzył skrzypcowy repertuar na najwyższym światowym poziomie, natomiast Moniuszko otrzymał miano twórcy polskiej opery narodowej. W dziełach kompozytorów często brzmią motywy polskie.

                                  Fryderyk Chopin https://www.youtube.com/watch?v=81P8h17hsno

Henryk Wieniawski https://www.youtube.com/watch?v=_RvsnHfzTFo

Stanisław Moniuszko https://www.youtube.com/watch?v=R24UAKu4Lqc

Żródło grafiki: Wikipedia.org.